Prawdziwe perły architektury ziemi siennickiej to kościół i klasztor po reformatorski. Został zbudowany wg. projektu .Antonia Soleriego w latach 1749 – 1760. Jego fundatorem był wojewoda mazowiecki K. Rudziński i jego żona A. z Nowosielskich. Konsekracja świątyni miała miejsce w 1761 r. Do 1S54 r. był siedzibą zakonu reformatów. Kolejne lata służył na potrzeby kolegium nauczycielskiego.

Kościół oraz przylegający do niego klasztor tworzą zwarty kompleks murowanych i tynkowanych budynków otaczających prostokątny wiry darz. Przed fasadą kościoła znąduje się prostokątny dziedziniec otoczony mureny do którego prowadzi barokowa brama. W centralnej części dziedzińca na kolumnie toskańskiej widnieje figura Matki Boskiej Niepokalanej z I połowy XIX w. Na terenie dziedzińca wybudowano w 2004 r. dzwonnicę.

W lipcu 1944 r._: podczas walk rosyjsko – niemieckich, spłonął kościół a wraz z nim archiwum, biblioteka oraz póżnobarokowy ołtarz. Po północnej stronie świątyni, otoczony starym murem, znajduje się cmentarz grzebalny z drugiej połowy XVIII w. Do dziś zachowało się kilkanaście starych nagrobków. Spoczywają tam m. in. dziedziczka dóbr Rudzienko – Maryna z Chrzanowskich Grabowska oraz dziedzic dóbr Zglechów, sędzia pokoju i były oficer wojsk polskich – Józef Bogusławski. Tam też znajduje się pomnik ku czci poległych w walce z Niemcami we wrześniu 1939 r.

W krypcie kości da i na ścianie frontowej znajdują się tablice upamiętniaące bohaterstwo poległych rodaków w walkach o niepodległość Polski.