Dwór został wybudowany w końcu XVIII lub na początku XIX w. jako dworek myśliwski ks. Józefa Poniatowskiego. W końcu XIX w. stanowił własność rodziny Karczewskich. Wielokrotnie przebudowywany w XIX i w XX w. (min. przez Tadeusza Rychwalskiego, właściciela tutejszych dóbr na początku XX w. i założyciela sąsiedniej cegielni. Od 1920 roku, folwark i cegielnia przeszły w ręce Zygmunta Poradowskiego, który wydzielił teren folwarku o powierzchni 24 hektarów i założył dlań osobną księgę hipoteczną pod nazwą Folwark Leśniczówka Grzebowilk. W 1944 roku, folwark został rozparcelowany przez właściciela, który zostawił sobie ośrodek z dworem o powierzchni 5,5 hektara. W 1959 r. Poradowski przepisał majątek na córkę swej siostry, Marię Rogozińską. Obecnie należy on do Marii Teresy i Apolinarego Gałeckich, którzy w latach 1987-1991 gruntownie wyrestaurowali dwór, zastępując jego drewniane ściany murowanymi. Projektantem nowego dworu jest jego właściciel, inż. Apolinary Gałecki. Pierwotnie dwór posiadał cechy klasycystyczne. Budynek, wzniesiony na planie prostokąta był drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany i otynkowany, z gankiem wspartym na czworobocznych filarach i zwieńczonym trójkątnym szczytem od frontu.

   Obecnie dwór nawiązuje do poprzedniego projektu. Zbudowany z cegły i otynkowany, parterowy z mieszkalnym poddaszem, zbudowany na planie prostokąta, sześcioosiowy od frontu i siedmioosiowy od ogrodu, z gankiem od frontu będącym powtórzeniem dawnego, z tarasem pośrodku elewacji ogrodowej i z oszkloną werandą w osi skrajnej tej samej elewacji. Układ wnętrz, pierwotnie dwutraktowy, został zupełnie zmieniony. Dach dworu jest czterospadowy, kryty dachówką, z facjatkami od ogrodu.